Deo prostora u beogradskoj Palati Albanija biće ponuđen na prodaju za najmanje 3,8 miliona evra kroz stečaj Beogradske banke AD, objavljeno je u obaveštenju Privrednog suda u Beogradu.
Palata Albanija je prvi oblakoder u Beogradu izgrađen 1939. godine. Zgrada je dugo vremena bila najviši objekat u Beogradu, a druga po visini na prostoru jugoistočne Evrope.
Ima četiri podzemna sprata i 13 nadzemnih etaža. Doseže visinu od 53 metra, a od 1984. godine je pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika kulture Grada Beograda. Izgrađena je na osnovu konkursnog projekta Branka Bona i Milana Grakalića, iz 1938. godine.
Objekat je završen 1939. godine po projektima Miladina Prljevića i konstruktora inženjera Đorđa Lazarevića. Dugo je bila najviša zgrada, dominirajući objekat moderne arhitekture na grebenu Beograda i visinski regulator prostorne kompozicije duž čitavog poteza Terazije–Slavija. Palata „Albanija“ je ukupne površine 8.000 metara kvadratnih. U vreme izgradnje bio je drugi po visini neboder jugoistočne Evrope, Balkana i Kraljevine Jugoslavije.
Ime je dobila po istoimenoj kafani “Albanija” i 1860. godine, koja se nalazila na mestu današnje palate. Beograd su u 19. veku sačinjavale pretežno prizemne i neke jednospratne građevine, dok su uticaji sa zapada tek počinjali da se osećaju, kao i svest o stvaranju nacionalnog stila u arhitekturi, piše Sputnik.
Tako je nastala i kafana „Albanija”, koja se sastojala od podruma, prizemlja i jednog sprata. Sredinom tridesetih godina 20. veka, prilikom inspekcijskog pregleda, ostao je zapisan izveštaj u kome je izražen opšti utisak o njenom zapuštenom stanju, kao i zaključak da se ona popravkom neće moći dovesti u red.
Ljigava masa od blata, organskih materija i raznih tečnosti prekrivale su pod kafane. Kuhinja je bila teskobna, niska, mračna i nesigurna protiv požara, dok se na jednom prozoru nalazio ćevabdžijski roštilj, a u podrumu su noseći zidovi bili od lomljenog kamena sa blatom.
I pored lošeg stanja u kome se kafana nalazila, ona je predstavljala omiljeno stecište starih Beograđana, većina je svraćala zbog društva, pa im nije smetao njen loš spoljašnji, a ni unutrašnji izgled. Jedan od čestih gostiju tada, bio je i Branislav Nušić, koji je, uveren da će kafana zauvek ostati na svom mestu.
